Humor en de bodemvisser
Het cijferseizoen is weer in volle gang. Voor bedrijven met tegenvallende resultaten zal het weer een uitdaging worden om het slechte nieuws zo te brengen dat het wel overkomt, maar dat het aandeel ook weer niet al te hard wordt afgestraft. De markt ligt al vrij slecht en is daardoor extra gevoelig. Zelf ben ik helaas af en toe gevoelig voor de impuls om te willen bodemvissen.
CEO’s zien bij de delicate opgave om exact de juiste toon aan te slaan bij de presentatie van cijfers een belangrijk en tot nu onbekend wapen over het hoofd, namelijk humor.
Uit een onderzoek eerder dit jaar bleek namelijk dat het gebruik van humor door CEO’s tijdens de presentatie van bedrijfscijfers aan analisten een aantoonbaar positief effect heeft op de prestaties van het desbetreffende aandeel in het komende kwartaal.
Na wat initiële scepsis maakte de nieuwe Just Eat TakeAway perswoordvoerder veel indruk tijdens de analistencall.
Met name bij slecht nieuws bleek humor te helpen om de klap te verzachten, onder andere omdat de verwachtingen van analisten minder negatief werden bijgesteld als de CEO iets geestigs had gezegd.
Als dit ook bij corporate communications afdelingen bekend is kunnen we nog een hoop lol hebben dit cijferseizoen, want er is onder andere door de hoge rente en de economische vooruitzichten ongetwijfeld veel slecht nieuws.
En het sentiment is al niet al te best de laatste tijd. Is het bij sommige bedrijven en sectoren misschien te slecht? Slaat de markt wellicht niet een beetje door?
De laatste tijd komen mij in podcasts en artikelen soms waarderingen ter ore die in mij een levensgevaarlijke persona naar boven brengen: de bodemvisser. De belegger die denkt dat hij/zij slimmer is dan de markt. Onder het motto “ik heb in ieder geval niet op de high gekocht” staan bij de bodemvisser tegenover een enkel succesje vaak veel verzwegen verliezen, die jarenlang in de portefeuille blijven want het moet ooit goedkomen toch?
Het is effectiever om met een ETF-trawler de hele bodem leeg te scheppen, maar soms….
Ik zal er drie gevallen noemen die me de laatste dagen zijn opgevallen. Gewoon om het van me af te schrijven, daarna ga ik gewoon weer braaf ETF’s kopen.
In de podcast van DeAandeelhouder met Michael Gielkens, partner van Tresor Capital (leuke gast trouwens) waren er maar liefst twee namen waar ik graag eens verder naar zou kijken.
Ten eerste Sofina, een Belgische familie-holding - noteert nu rond ~40% lager dan de intrinsieke waarde. Dat wil zeggen dat de waarde van Sofina 40% lager ligt dan de waarde van alle aandelen die de holding bezit. Dit ligt historisch rond de 20%. Mijn oud-collega Niels Koerts van IEX is ook enthousiast. Interesting.
In de podcast werd ook Brookfield corporation genoemd, een vastgoed bedrijf. Vastgoed ligt natuurlijk krankzinnig slecht nu, om goede redenen zoals de hoge rente en de opkomst van thuiswerken. Maar toch, Gielkens vertelde dat Brookfield voor $35 miljard aan vastgoed op de balans heeft staan - als je dat op 0$ zou waarderen zou het aandeel nog steeds een discount hebben van 30%….
(Binnen de categorie vastgoed is er overigens nog een buitencategorie qua slecht sentiment; Chinees vastgoed. HSBC topman Quinn durfde het onlangs aan om hiervoor de bodembel te rinkelen, maar dit laat de bodemvisser in mij nog helemaal koud).
Dan tot slot een artikel uit een bedrijfstak waar ik weinig naar kijk; muziekrechten. Het aandeel Hipgnosis, het bedrijf met de muziekrechten van o.a. Shakira, Neil Young en the Red Hot Chili Peppers ligt om alllerlei redenen onder vuur, waarvan de belangrijkste de hoge rente is. Toch ging ook hier het hart van de bodemvisser even wat sneller staan bij het bericht in de Wall Street Journal dat de waarde van het bedrijf nu gedaald is tot 50% van de waarde van hun muziekcatalogus. Onlangs nam Concord voor $470 miljoen Round Hill Music over - een met Hipgnosis vergelijk fonds tegen een discount van 12%. Dat scheelt nogal met de Hipgnosis discount van 50%.
Maar voorlopig beheers ik me. Ten eerste omdat het echt goed uitzoeken of een discount terecht is of niet veel tijd kost (zie ook mijn vorige post) en ten tweede omdat het nogal willekeurig is, ik had net zo goed naar een andere podcast kunnen luisteren of een ander artikel kunnen lezen.
Wat me ook tegenhoudt is de aanblik in mijn portefeuille van enkele aandelen van ongelukkige bodemvisacties uit het verleden. Daar heb ik het liever niet over, maar laat ik wel zeggen dat ik hoop dat de CEO’s van Just Eat Takeaway en Philips veel grappen maken bij de volgende kwartaalcijfers.
